De eerste soort staat bekend als Disperis oppositifolia; een Nederlandse naam bestaat er niet. Deze orchidee komt op verschillende eilanden in de Indische Oceaan voor en heeft opvallende bloemen die wat weghebben van kleine figuurtjes met witte pofbroeken; er zit schijnbaar iets menselijks in. Planten fotografeer ik graag met een egale achtergrond, liefst wit. Dit doe ik omdat zo de essentie van de pracht beter tot zijn recht komt. Veel bloemen zijn kleine kunstwerkjes die alle aandacht verdienen. Hiervoor heb ik altijd een witte zak en soms een witte paraplu bij me. Zo kan ik de soorten met een witte achtergrond fotograferen. Om toch wat diepte in de foto's te krijgen, houd ik vaak een stukje plastic voor mijn lens; zo krijg je het “mist”-effect onderaan in de foto. Deze soort groeide in een van de meest bedreigde habitats van Réunion: de kustwouden.
De volgende foto toont vermoedelijk Cynorkis squamosa. Deze soort is endemisch voor Réunion. Deze soort komt in wat schaduwrijkere plekjes in de hooggelegen bossen voor . Hierdoor was het lastig werken met mijn witte plastic zak, dus besloot ik mijn krachtige hoofdlamp tevoorschijn te halen. Door selectief te belichten kon ik zo een zwarte achtergrond creëren.
Je komt het niet vaak tegen: groene bloemen. Cynorkis citrina is een van deze bijzondere soorten. Ook deze soort komt enkel en alleen op Réunion voor. Deze foto maakte ik tijdens een moordende beklimming. Met trillende benen en handen van de inspanning, en met een zweet- en zonnecrèmemix in mijn ogen, slaagde ik er toch nog in een foto te maken.
Bossen in Réunion staan nog altijd sterk onder druk. Toeristen laten afval achter, en hier en daar wordt nog steeds gekapt. Dit is dubbel jammer, gezien deze bossen hun geheimen nog lang niet prijsgegeven hebben. Hier worden regelmatig nieuwe plant- of insectensoorten ontdekt!
