De daggekko van Manapany (Phelsuma inexpectata) is een relatief kleine gekkosoort die van kop tot staart maximaal dertien centimeter meet. Het dier is op zijn minst gezegd bont gekleurd. Het lichaam is felgroen met rode stippen, en bij de grotere exemplaren krijgt het een blauwe glans. De hals toont een fraai patroon: twee lichte banden aan de buitenzijde, en in het midden twee groen- tot blauwachtige banden die worden omsloten door dieprode randen. Verder draagt de soort een groene ‘bril’, terwijl de neuspunt subtiel naar blauw neigt. Een kleurencombinatie die haast te mooi klinkt om waar te zijn. Maar toch is het zo.
De soort komt over de hele wereld voor langs een smalle kuststrook tussen de stadjes Saint-Pierre en Saint-Joseph. Alle populaties bevinden zich in een regio van slechts 6 km². Als we enkel de effectieve populaties tellen, komt hun leefgebied neer op ongeveer 1 km². Beeld je dat even in: een diersoort die over de hele godganse wereld slechts op een lapje grond van één bij één kilometer voorkomt.
Hoe is het zover kunnen komen? Je raadt het al: de mens, inderdaad! Deze soort komt uitsluitend voor op schroefpalmbomen. Deze kusthabitats behoren tot de meest bedreigde van heel Réunion; het kustgebied is immers een van de regio’s met het meeste bewoonbare oppervlakte, aangezien het binnenland nog veel ruwer is. Daarbij komt dat villa’s met zeezicht altijd in de smaak vallen.
Ook staat de inheemse flora onder druk. Vooral de roze peper (Schinus terebinthifolius), een Centraal- en Zuid-Amerikaanse plant, vormt een groot probleem. Daarnaast zorgen andere invasieve exoten, zoals ratten, en landbouw voor extra bedreigingen. De soort staat met andere woorden sterk onder druk. Gelukkig worden er nu stroken kustvegetatie vrijgemaakt van roze peper om populaties weer met elkaar te verbinden en de schroefpalm ruimte en zon te gunnen.
Natuurlijk moest ik op zoek gaan naar deze beestjes! Eerder had ik al een vruchteloze poging gedaan in het park nabij de toeristische dienst, waar een gekkowandeling was. Daarom besloot ik Manapany te voet te verkennen. Ik vond een prachtige muurschildering en terwijl ik die aan het bekijken was, werd ik aangesproken door een man. Hij wees me erop dat het prachtige dieren zijn, maar dat ze niet makkelijk te vinden zijn. Toen ik hem vroeg waar ik het beste kon beginnen met zoeken, wees hij me vriendelijk de weg.
De bestemming bleek een rijtje schroefpalmen nabij het natuurlijke zwembad te zijn. Met mijn camera in de aanslag stond ik tussen de badgasten in de bomen te turen. Ik werd een paar keer aangesproken en de verbazing bij de mensen, toen ze deze prachtige dieren zagen (ik vond er een tiental!), was geweldig om te zien.
Hopelijk heeft deze soort nog een toekomst. Gelukkig leeft ze binnen de gemeenschap, en is er een heel leger mensen dat hun tuin zo gekkovriendelijk mogelijk maakt. En dat is belangrijk bij natuurbescherming: de lokale gemeenschap betrekken!
