Portfolio

De winter in Fins Lapland heeft iets speciaals. Een dikke laag sneeuw verandert het landschap in een minimalistisch schilderij. Vormen van dode bomen vallen op, rendieren bewegen als kleine stipjes door het landschap. Zelfs dieren worden minimalistische zwart-witte wezens, de moerassneeuwhoen bijvoorbeeld. Omdat de dagen zo kort zijn, voelt elke zonnestraal als een zeer gewaardeerd geschenk. De snijdende koude houdt je wakker, het leven in zijn essentie, op de grens van leven en dood.

Drie jaar op rij ben ik naar de subarctische wildernis gereisd, aangetrokken door de eenzaamheid en schoonheid van de natuur. Ik voel me een beetje als een trekvogel die elke zomer naar het noorden terugkeert. Het zijn niet alleen de landschappen en wilde dieren die me boeien; de culturele sfeer is net zo fascinerend. Helaas wordt deze regio ernstig bedreigd door de klimaatverandering. Elke keer als ik hier kom, voel ik me ongelooflijk gelukkig dat ik deze landschappen en diersoorten mag aanschouwen, en ik hoop van harte dat toekomstige generaties nog steeds dezelfde kans krijgen om de adembenemende schoonheid van het noorden te ervaren.

De eerste keer dat ik naar Finland ging was in augustus 2021, toen ik aan mijn eerste masterjaar aan de Universiteit van Oulu begon. Met de prachtige natuur voor de deur tilde ik mijn fotografie naar een hoger niveau. De herinneringen aan de mysterieuze donkere bossen, vredige meren en uitgestrekte moerassen doen me al jaren terugkeren!

Waar kleur kan afleiden van de essentie, zijn zwart-witfoto's to-the-point, ze tonen de essentie. Van pure emoties (zoals in de foto van de orka) tot dramatische contrasten in landschappen, zwart-witfoto's leggen het perfect vast. Of gewoon voor minimalisme: zwart versus wit. Ik ben alvast fan!

Fotografie gaat -voor mij- niet alleen over het vastleggen van dieren en landschappen of natuurlijke schoonheid. Buiten zijn, omringd door de natuur, is een ervaring op zich. Deze momenten raken me, en door lange sluitertijden te gebruiken, probeer ik deze gevoelens in een foto vast te leggen.

Spreeuwen zijn een van de meest voorkomende vogels in Europa. Toen ik in de herfst van 2018 in Berlijn was, kon ik deze vogels goed bestuderen. Ik stond versteld van de verbazingwekkende metallic kleuren die ik ontdekte. Het hele weekend heb ik alleen maar spreeuwen gefotografeerd. Ik begon spreeuwen “de paradijsvogels uit de stad” te noemen. Enkele winters later kreeg ik een bericht dat er een enorme zwerm spreeuwen in de lucht "danste" in de buurt van een slaapplaats. Hun gedrag fascineert me. Elke winter hoop ik weer toeschouwer te zijn van dit meesterlijke stukje theater.

Zonsopgangen en zonsondergangen zijn mijn favoriete momenten van de dag. Het is het moment waarop duisternis en licht samenkomen. Licht probeert de duisternis weg te duwen en andersom. Vogels beginnen te zingen of dieren gaan slapen. Het zijn deze contrasten die me aanspreken: donker versus licht, geluid versus stilte. Door mijn foto's onder te belichten, probeer ik momenten uit deze vluchtige wereld die slechts enkele tientallen minuten duurt te bewaren...

Hoewel België bekend staat om zijn chocolade, friet en bier, heeft het land veel meer te bieden dan deze lekkernijen. België heeft misschien geen uitgestrekte natuurgebieden zoals Scandinavië of puntige bergtoppen zoals de Alpen, maar België is een lappendeken van kleine natuurgebieden, elk met hun eigen schoonheid. Neem bijvoorbeeld de Kalmthoutse Heide. Onder de rook van de Antwerpse haven begon ik te experimenteren met fotografie. Meer naar het oosten in België, op slechts drie uur met de trein van Gent, vinden we de Hoge Venen, een plateau waar we mysterieuze venen en stille bossen vinden. Een plek waar je ontsnapt aan de ratrace in de stad. Een plek waar je in contact komt met de schoonheid van de stilte. En België heeft nog veel meer te bieden. Deze pagina is een eerbetoon aan het land waar mijn passie begon...

Door een witte achtergrond in mijn foto's te gebruiken, wil ik de ware essentie van het onderwerp, de vorm en de kleur benadrukken. Er is geen afleiding door een achtergrond, maar een no-nonsense registratie van de schoonheid van de natuur.

Bergen dwingen respect af en brengen je terug met de voeten op de grond. Bergen beklimmen geeft ook voldoening. Als je voor een steile helling staat, twijfel je soms aan je eigen kunnen. Eenmaal boven op de top onthult zich de ware schoonheid van de berg. Een beloning voor de inspanning om boven te geraken. In het bijzonder ga ik graag naar de Italiaanse Alpen vanwege hun netwerk van afgelegen wildernishutten en minder toeristische hoekjes.

Als afgestudeerd ecoloog neem ik graag deel aan allerlei onderzoeksprojecten. In 2022 sloot ik me als stagiair veldassistent aan bij een team onder leiding van Vojtech Kubelka om de gedragsecologie van morinelplevieren in Utsjoki te bestuderen. In 2024 werkte ik als onderzoeksassistent voor de Universiteit van Oulu in een project dat zich richtte op kemphanen en bonte strandlopers. Daarnaast neem ik vrijwillig deel aan monitoringprojecten zoals de jaarlijkse telling van overwinterende vleermuizen in Vlaamse forten en bunkers

Sealtainn is de Gaelische naam voor de Shetlandeilanden, een eilandengroep ten noordoosten van Schotland. Het was de bestemming van mijn eerste soloreis. Ik was 19 jaar oud. Deze reis was een openbaring. Ik koester nog steeds de eenzaamheid, dramatische kliffen, sombere boomloze landschappen en verbluffende vogelwaarnemingen in mijn herinneringen. Hopelijk kan ik op een dag terugkeren naar deze prachtige plek...